به گزارش شهرآرانیوز، محتشم کاشانی (۹۰۵-۹۹۶ هجریقمری) شاعری بود همچون عموم همتایان خویش که به مدح اصحاب قدرت میپرداختند و از این راه گذران زندگی میکردند. بااینهمه، یک بار از شاه طهماسب صفوی شنید که «من راضی نیستم که شعرا زبان به مدح و ثنای من آلایند. قصاید در شأن حضرت شاه ولایت و ائمهٔ معصومین -علیهمالسلام- بگویند؛ صله اول از ارواح مقدسهٔ حضرات، و بعد از آن از ما توقع نمایند.» شاعر که متأثر شده بود این سخن را مدنظر قرار داد و پس از آن اشعاری در مدح اولیای دین سرود که «باز این چه شورش است ...» بهترین و معروفترینِ آنهاست.
این ترکیببند چنان مقبولیتی یافت که بسیاری از شاعران به استقبال آن رفتند و کوشیدند چنان بسرایند. از این آثار نیز برخی -اگرچه نه به اندازهٔ اثر اصلی- رواج و روایی یافتهاند، اما برخی دیگر کمابیش ناشناختهاند. کتاب تازهٔ مجری و بازیگر و خوانندهٔ بنام گزیدهای از این دست آثار است. امیرحسین مدرس -که خود شاعر و نویسنده و مصحح نیز هست و برخی از این قسم آفریدههایش را در قالب کتابهایی نظیر بانوی اعتدال بهاران و جام باقی نشر داده است- در موکب ترکیب گزیدهای به دست داده است از ترکیببندهای عاشورایی مهجور. در پشت جلد این کتاب چنین آمده است:
در مجموعهها و کتابهایی که تاکنون گزیدهٔ ترکیببندهای استقبالشده از محتشم در آنها فراهم آمده و منتشر شده، غالباً، نام و اثر شاعران مشهوری همچون وصال شیرازی، وقار شیرازی، وحشی بافقی، فیاض لاهیجی، حزین لاهیجی، سروش اصفهانی، نیر تبریزی، صغیر اصفهانی، صباحی بیدگلی و مانند اینها را دیده و خواندهایم، درحالیکه ستارگان دیگری نیز در دوردست، این منظومهٔ درخشان سوسو میزنند که جز با اسطرلاب تحقیق دیده نمیشوند. آنچه در این کتاب پیش روی شماست همین است، نام و اثر شاعرانی که شاید -و البته، به احتمال فراوان، قطعاً- تاکنون ندیده و نشنیده و نخوانده باشید، شاعرانی با بیان و اندیشههایی گوناگون و رنگارنگ که اگرچه -شاید- پایه و قوت کلام محتشم یا دیگرنامداران این عرصه را ندارند، اما حال و حلاوتی دارند. پژوهشگر اثر، با این رویکرد و برای انتخاب، ناگزیر از جستوجو و مطالعهٔ نسخههای دستنویس یا چاپسنگی دیوانها و تذکرهها شده و البته آثار تصحیحشده را نیز واننهاده و از بین آنها آنچه را در این کتاب فراهم آمده برگزیده است.